Nog niet eerder werden de verschillen zo helder. Waar Nederland druk aan het uitzoeken is of de kredietcrisis van 2008 wel op de juiste manier is bezworen (cie. de Wit), bericht de Wall street Journal dat de Nederlander de hoogste hypotheek van Europa (heeft) geeft op zijn woning. Waar de eurotoppers proberen het einde van het systeem nog even uit te stellen, maken de burgermeesters zich druk over de Occupy tenten. Waar we met z’n allen proberen te bezuinigen romen de bankiers nog steeds hun eigen salaris af en wordt er bij Buma/stemra nog flink bijgeklust. Gisteren schreef Rob Wijnberg in NRCNext een prachtig artikel, waar ik gemakshalve naar verwijs.

Nederland zit (al jaren) in de ontkenningsfase. We zijn van een spaarzaam ijverig volkje verworden tot aan geld verslaafde consumentisten met een heilig geloof in economie (lees “vrije markt”). Een weg terug is er niet, tenminste zo lijkt het, of zou Rob hier een aanleiding geven tot nadenken? We reageren al jaren niet meer op “zachte signalen”, want die zijn niet uit te drukken in cijfers, maar wellicht worden ze nu iets harder. Ik hoop met hem mee.