:hkhoa Vandaag kwam het bericht voorbij dat ook de gele trui drager, Rasmussen, de tour moet verlaten. Hij heeft gelogen over zijn verblijf in Mexico, dat eigenlijk Italië was. Het wordt daardoor bijna onhoudbaar om te blijven beweren dat Rasmussen niet opzettelijk zijn dopingcontrole heeft gemist en de geloofwaardigheid is beneden een aanvaardbaar niveau gezakt.
De hele tour staat in het teken van doping. Het gaat al bijna niet meer over fietsen, maar meer over hoe dat fietsen gedaan moet worden. Tenminste als je media volgt. Er wordt gesproken over een “schone” sport, die nagestreefd zou moeten worden, maar in de praktijk ver valt te zoeken. Alles wordt in het werk gesteld om dit ideaal te bereiken.
“Doping en fietsen zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden” zei de tourgigantverslaggever Mart Smeets.
Plechtige beloftes, strakke reglementen en geavanceerde controle methoden worden toegepast om erop toe te zien dat de renners “schoon” aan de start verschijnen. Deze systemen moeten wel positieve resultaten (gevallen van doping) opleveren om hun eigen geloofwaardigheid en bestaansrecht te blijven garanderen. Zonder resultaat worden ze snel overbodig en zijn ze gedoemd tot uitsterven.
Gelukkig redden de systemen het. Niet dat de sport of het spel er mooier van wordt, maar het levert wel interessant beeldmateriaal op. Renners staan met betraande ogen hun spijtbetuigingen op televisie kenbaar te maken. Andere renners veroordelen hun sportgenoten keihard. Alles voor de “schone” sport en de geloofwaardigheid van de competitie. Het ideaal is prachtig, de werkelijkheid net iets minder, maar de media smult ervan.
Er is ook een groot belang mee gemoeid, want winnen heeft alleen waarde als dat op eerlijke wijze gebeurt. De spelregels bepalen wat eerlijk is, dus de interpretatie van die regels en je fysieke conditie bepalen de kans om te winnen. Die twee zaken zijn in het geval van doping strijdig, want je mag niet je fysieke conditie verbeteren met stimulerende middelen.
In een uiterst competitieve situatie, zoals een wedstrijd, wordt het dan belangrijk om uit te zoeken wat je binnen de regels van het spel nog wel kan doen om zo fit mogelijk aan de start te verschijnen. Je kan en mag ervan uitgaan dat je concurrenten dat ook doen, dus om gelijke kansen te creëren moet je haast wel. Maar, zoals altijd in een geregeld systeem, komt er dan heibel over datgene wat net niet geregeld is. Tussen de regels door zijn er mazen te vinden, die door de handige spelers worden gevonden en door andere spelers worden aangekaart.
Er ontstaan uitvoerige discussies over de geloofwaardigheid van renners en de bijbehorende ploegen. Het gaat over de vraag of iemand wel op tijd zijn formulieren heeft ingevuld en niet zijn controles gemist heeft. De vooronderstelling dat iemand zal proberen om de kluit te belazeren is zo sterk, dat we ons al niet meer kunnen voorstellen dat het niet zo is. We weten dat het gebruik van doping een onderdeel van de sport is en toch streven we het ideaal van de “schone” sport na. De renners worden hierdoor gedwongen creatief en diplomatiek te zijn in hun antwoorden, want bij de geringste afwijking van het gewenste betrouwbare beeld, wordt er keihard afgerekend, of de renner nu gebruikt, of niet.
Het is idioot dat sportmensen hun lichaam uitwonen met stimulerende middelen, maar toch is de verleiding groter dan de consequentie. Dat komt omdat er in een spel, zoals de tour, maar één plaats begerenswaardig is en dat is die van de winnaar. Er is niets zo erg als tweede worden, want dat betekent; wel de prestatie geleverd, maar niet de roem gekregen.
Het gebruik van doping, het kunstmatig opvijzelen van je conditie, is een vorm van bedriegen die het hele spel onderuithaalt en toch onderdeel van het spel is geworden. De pure krachtmeting, waar het om begonnen was, wordt een meting van handigheid in de spelregels. Moge de beste jurist winnen! Dat is ook de grond waarop de echte liefhebbers hun idee baseren dat de tour zijn eigen failliet heeft veroorzaakt. Het systeem heeft haar eigen destructie in gang gezet.
De vraag wie er nu gewonnen heeft, blijft openstaan.